Zo. Een jaar lang zonvakantie. Wat zou dat lekker zijn. Ik denk dat ook dat iedereen zijn baan zou opzeggen als dit werkelijkheid kan worden. Want wat is nou niet lekkerder dan aan het strand liggen met een warme zon en een lekkere cocktail? Eerlijk, ik zou gelijk boeken. Maar hier op ons basisplekje liggen zoveel verantwoordelijkheden dat we helaas niet zomaar kunnen boeken, maar dat we de hele winter moeten overleven met een koude zon in de verte als lichtpuntje. En dan, als uiteindelijk de narcissen openbreken, weten we dat er weer een periode aan komt van korte rokjes en biertjes op het strand. Dat gevoel is misschien nog wel lekkerder dan het hele jaar op vakantie gaan. Want wat doe je als je het hele jaar op vakantie gaat? Ja oké, die zon is echt wel lekker maar dat strand loopt echt niet weg. Een paar dagen per jaar strand? Dikke prima! Maar stel je voor dat je elke dag op het strand moet liggen en niks doen. Waar denk je dan überhaupt aan? Je vrienden die wel werken of de verantwoordelijkheden of opties die je zou kunnen hebben? Dan gaat het plezier er gewoon van af. Zou dat niet verschrikkelijk jammer zijn als het plezier van een dagje strand weg zou gaan?
Winter is verschrikkelijk, vind ik persoonlijk. Ik zie ertegenop en probeer me er elke dag een beetje mentaal op voor te bereiden, maar een heel jaar lang alleen maar zonvakantie? Elke dag strijden voor een bedje aan de zee, de zon elke dag op hetzelfde moment zien dalen (en daar dan foto’s van maken want warme zonnen gaan mooi onder) en elke dag met je teen in het water gaan om vervolgens te zeggen dat het nog steeds ‘best wel fris is’. Nee, bedankt. Dan zit ik liever bibberend in de winter met de gedachte dat de zon echt wel gaat schijnen, om daar gewoon naar uit te kijken. Dat ik met mijn kop thee mijn moeder bel, dan zeg dat ik de zon mis en dat ik zeg dat zin heb in de zomer, waarna we vervolgens herinneringen ophalen over alle zomers die we samen hebben meegemaakt. Zo’n gesprek dat je je oude leventje voor een moment mist en voor een paar seconden een traantje laat in je hart om vervolgens dat oude leven weer op te pakken alsof het gesprek nooit heeft plaatsgevonden. Dan lig ik liever in bad met stress over dingen die ik af moet maken, dan dat ik niet weet wat ik de volgende dag ga doen.
Geluk zit hem volgens mij echt niet in zonvakantie, maar de gedachte dat je op zonvakantie gaat. De gedachte dat er een eind zit aan je deadline en dat je die kan vieren door met je familie de zon op te zoeken. Dat is volgens mij geluk. Het is nog niet eens herfst en ik kan niet wachten tot de krokussen buiten tevoorschijn komen en we in korte broekjes onze vrijheid kunnen vieren. Het idee om het hele jaar op zonvakantie blijft nog steeds heerlijk om aan te denken, maar voorlopig schrijf ik liever columns met dikke sokken en warme thee.
Geef een reactie