Jaarlijks zijn er miljoenen meisjes die slachtoffer worden van meisjesbesnijdenis en er zelfs aan overlijden. De besnijdenis vindt plaats vanuit een religieus oogpunt. We spraken met Aminah die geboren is in Somalië, een land waar 97,9% van de meisjes het risico loopt om besneden te worden. Zelf is Aminah op jonge leeftijd ook slachtoffer geworden van besnijdenis. ‘Ik zal mijn dochters nooit meenemen naar mijn geboorteland, want als ik dat doe weet ik dat ze stiekem mijn dochters gaan besnijden. Het is onmenselijk, het moet stoppen’.
Welke religieuze redenen worden genoemd om te verantwoorden dat vrouwen moeten worden besneden?
‘Meisjesbesnijdenis gebeurt niet omdat het in de Koran staat, maar omdat het een traditie is die verweven is met onze cultuur. De traditie bepaalt dat wanneer een meisje niet is besneden, ze onrein is en nooit zal trouwen. Het is namelijk een overgangsritueel naar volwassenheid, want je bent pas echt een vrouw wanneer je bent besneden. Daarom wordt er bij ons na een besnijdenis een groot feest gevierd met veel eten en cadeaus, want het meisje is een vrouw geworden. De maagdelijkheid van een vrouw wordt daarnaast ook beschermd, wat de huwelijkskansen zal vergroten. Zonder besnijdenis worden meisjes al snel verdacht van ongewenst seksueel gedrag, wat wordt gezien als een schande voor de familie, op zijn ergst kan ze worden verstoten uit de familie. Daarom oefent de omgeving een sterke sociale druk uit op de voortzetting van de traditie, want besnijdenis geeft status en een toekomst.’
Hoe werd er binnen uw familie tegen aangekeken?
‘Mijn ouders wilden in eerste instantie niet dat ik zou worden besneden, alleen was mijn tante een vrouw die een hoge status had binnen de gemeenschap. Ze vond het een schande voor de familie dat ik niet was besneden. Ik werd namelijk door de meisjes op school buitengesloten, omdat ik niet was besneden. Ze vertelden vol trots in de klas over hun besnijdenis en dat zij nu echt een vrouw waren en ik niet. Mijn tante moedigde mij hierdoor nog meer aan om het wel te gaan doen, want je wilt toch niet worden buitengesloten en anders zijn dan alle andere meisjes bij je in de klas. Via zulke trucjes proberen ze je om te praten, te laten denken dat het een normaliteit is en het erbij hoort om je te laten besnijden en dat elke vrouw dat doet. Uiteindelijk heeft mijn tante mij zo omgepraat dat ik het zelf wilde.’
Weet u nog de dag dat de besnijdenis gebeurde?
‘Ik herinner me best veel van die dag. Ik was een jaar of negen en ontzettend bang toen mijn tante en mijn moeder me meenamen naar de stad om mij te laten besnijden. Ik had nog het geluk dat ik een pijnstiller kreeg voordat de besnijdenis zou plaats vinden, normaliter wordt het gedaan zonder verdoving of pijnstiller. Mijn moeder pakte mijn armen vast en hield die strak boven mijn hoofd, waarna mijn tante mijn benen naar buiten duwde en de dokter begon met stukjes weg te snijden. Er zijn verschillende types besnijding, het verschilt ook per cultuur wat er precies wordt weggesneden. Mijn cultuur heeft nog de een lichte variant van besnijdenis, excisie. Dat houdt in dat de clitoris, de kleine en de grote schaamlippen dan gedeeltelijk of totaal worden verwijderd. Naderhand bond de dokter een touw om mijn benen vast om ze goed tegen elkaar te houden zodat de hechtingen goed op hun plek bleven en dat voor een paar wekenlang. Als ik er nu aan terugdenk zou ik het liefst alles er weer aan terug plakken’.
Vandaag de dag gebeurt het nog steeds heel veel…
‘Jammer genoeg wel. Afgelopen week zijn er alweer twee meisjes van 10 en 11 jaar overleden aan de ingreep, ze liepen tetanus op. Dat is een ziekte die wordt veroorzaakt door een bacterie die via een wond je lichaam kan binnen dringen. Veel meisjes lopen tijdens hun besnijdenis een ziekte op, zoals tetanus, doordat de dokters vaak niet genoeg geld hebben om steeds maar weer nieuwe mesje te kopen, waardoor de meeste mesjes bot zijn en niet goed zijn schoongemaakt. Door de kennisachterstand zien ze niet de risico’s van de vieze mesjes en überhaupt de besnijdenis in, want naast tetanus zijn er nog veel meer ziektes die ze kunnen oplopen. Hierdoor overlijden er vele onschuldige meisjes. Ze hebben niet door wat ze ons vrouwen aandoen’.
Besnijdenis is best wel een groot taboe, hoe gaat u er mee om?
‘Ik geef op dit moment vanuit Sense Noord voorlichtingen over vrouwenbesnijdenis. Ik hoop mijn ervaring en kennis te kunnen overdragen aan andere vrouwen die niet besneden zijn. Hen te laten inzien dat het niet normaal is wat er gebeurt. De voorlichtingen zijn tijdens de vakantieperiodes extra belangrijk, dit zijn namelijk de gevaarlijkste periodes voor onbesneden meisjes in Europa. De familie neemt de meisjes vaak mee op vakantie naar hun familie, wat er uiteindelijk toe zal leiden dat de meisjes nog steeds worden besneden. Tijdens de vakantie heeft het meisje langer de tijd om van de besnijdenis te herstellen zodat het niet opvalt wanneer ze weer terugkomt. Ik probeer ze met de voorlichtingen te waarschuwen voor de gevaren die op hun pad terecht kunnen komen. Het gaat me alleen nog te vaak mis, dus ik hoop dat daar verandering in gaat komen. Tot die tijd probeer ik zoveel mogelijk jonge meisjes kennis bij te brengen door mijn voorlichtingen, zodat ik ze kan behoeden voor wat kan komen’.
De naam in het verhaal is wegens privacy gefingeerd.
Geef een reactie