‘We Will Rock You’: Een sprong terug naar het Queen-tijdperk
Een man met het welbekende Queen-logo op zijn shirt bedrukt heeft zijn hele familie meegesleept om zijn jeugd voor één avond her te beleven. Vandaag geen grijsgedraaide Lp’s. Met een paar honderd (voornamelijk) andere 50-plussers staat hij te popelen om de zaal te betreden. Nog maar enkele minuten en de Queen musical: ‘We Will Rock You’ begint.
De musical ‘We Will Rock You’ geschreven door Ben Elton, is sinds 6 december 2019 in meerdere Nederlandse theaters te bewonderen. De hits van Queen zijn inspiratie voor het verhaal. Niet alleen de hits, maar ook de geweldige cast, de bekende Anastacia en de live-band trekken volle zalen.
De deuren van het Haagse Europacentrum openen. De massa stroomt binnen. Neemt plaats. Lampen uit. De zaal muisstil. Een luide indrukwekkende drumsolo waarvan de bas door je lijf raast, wordt opgevolgd door een ingewikkeld klinkende gitaarsolo. En alsof het publiek nog wakker geschud moest worden, trekt Anastacia haar strot open. Ogen dicht en voor heel even voelt het alsof je live naar Queen luistert.
Genoeg fans kunnen zich er niet van weerhouden om fluisterend mee te zingen. Een moeder vergeet volledig haar volumeknop terug te draaien, tot ergernis van haar dochter. “Ssst. Mam, je zingt veel te hard.” Lachend zingt de moeder net zo hard door. De rest van het publiek kan de verleiding ook moeilijk weerstaan om voorzichtig mee te blèren.
De cast reageert op de verleiding door het nummer ‘We Will Rock You’ voor te dragen. “Clap with us!” roepen de castleden. Niemand twijfelt nog om te blijven zitten, terwijl er ritmisch wordt meegeklapt. Anastacia pakt weer haar moment, velen vergeten mee te klappen. In het publiek fluistert een man met een felrode hanenkam tegen zijn buurman. “Wat een stem.”
Het nummer eindigt met de welbekende gitaarsolo terwijl iedereen meeklapt en stampt. Plots vult licht de zaal en het is tijd voor de pauze. Eigenlijk zit niemand hierop te wachten. Voor het oudere publiek kan een korte toiletpauze geen kwaad.
Na voor velen een veel te lange pauze, neemt de zaal snel plaats. Lichten uit. Spot aan. De band besluit het geluidsniveau nog verder op te schroeven. Met het resultaat dat de mensen in de zaal eindelijk luidkeels meezingen en ritmisch meeklappen.
Het verhaal komt op zijn eind en het slotnummer ‘We Are The Champions’ wordt met een staande ovatie afgesloten. De cast wandelt het coulisse in en het doek valt. Verbazing vult de zaal. Alsof de man helemaal achterin iedereens gedachten leest, roept hij: “What about Bohemian Rhapshody?” In koor reageert de zaal met “we want more.”
Het wordt helemaal stil de cast betreedt het podium opnieuw. Alle aandacht is gevestigd op de zinnen:
“Is this the real life?
Is this just fantasy?
