Flevoland Fietst Tegen Kanker: voor, door en met leerlingen
Flevoland Fietst Tegen Kanker begon met een moment dat niemand in zijn leven wil meemaken. Het moment waarop initiatiefnemer Boyd Besselink te horen kreeg dat zijn moeder kanker had en niet meer beter ging worden.
“Kijk mam, dat wil ik voor jou doen,” zei hij, toen de de Alpe D’HuZes op TV zag. Hij mocht niet mee doen, omdat hij werd uitgeloot, maar hij gaf niet op en startte Flevoland Fietst Tegen Kanker.
Uiteindelijk reisde Boyd Besselink, die zelf sportdocent is in Almere, met 17 leerlingen nar Frankrijk. Ze hadden alleen een slaapplek, maar geen plannen voor eten en drinken. Ze hadden alleen een fiets, een verhaal en een wil om naar de top te komen. 15 uur lang in de bus en vervolgens naar een camping, om daar een tentenkamp op te zetten.
Toen het KWF dit verhaal hoorde, wilde de organisatie dit initiatief op meer scholen inzetten en zo groeide de organisatie.
Middelbare school Aeres doet nu al vier jaar mee en elk jaar willen er meer leerlingen mee. Er zijn op dit moment al 75 aanmeldingen voor 2020.
Leerlingen kunnen ook gewoon mee omdat er niet veel eisen aan ze gesteld worden. Ze moeten in de derde en vierde klas zitten en natuurlijk moeten ze wel een beetje getraind hebben, maar het is niet zo dat ze hartstikke atletisch hoeven te zijn. Dit laat, volgens Boyd Besselink, zien dat niemand er alleen voor staat en dat het allemaal gewoon kán. De deelnemers krijgen die kans.
Iedereen heeft een verhaal en ze gaan er samen voor. Er wordt op de reis verteld, geluisterd, begrepen en gesteund. “En dat is één van de mooie dingen aan Flevoland Fietst Tegen Kanker. Dat is waar het allemaal over gaat: samen zijn en knokken om naar die top te komen. Knokken tegen een verschrikkelijke ziekte,” zegt oprichter Boyd Besselink, die emotioneel en enthousiast is tijdens een presentatie die hij geeft voor alle ouders van leerlingen die mee willen.
Het is volgens hem belangrijk om jongeren iets voor een ander te laten doen en ze te laten zien hie belangrik dat eigenlijk is. “Daarom gaan kinderen niet alleen fietsen, maar ze doen ook vrijwilligerswerk voor de Alpe D’HuZes. Ze gaan water en fruit uitdelen aan mensen die de berg op gaan, ze moedigen aan en ze staan in de bochten van de weg om fietsers te waarschuwen voor gevaren.”
Hun motto voor het vrijwilligerswerk is dan ook ‘leerlingen de kans geven iets te doen voor een ander.’ “En dat is toch wel heel mooi,” benadrukt Besselink. “Het gaat niet alleen om het fietsen. Het gaat ook om elkaar steunen, begrijpen en iets voor een ander doen, zonder er iets voor terug te willen.”
Tijdens de presentatie herhaald Besselink dat een paar keer. ‘Iets voor een ander doen, zonder er iets voor terug te willen.’
Maar volgens mij zijn die ervaringen die de deelnemers op doen in Frankrijk toch wel onbetaalbaar.
