”Toen zei ze: het is te laat.”
Door de nieuwe Wet verplichte geestelijke gezondheidszorg ontstaat een nog grotere druk op de GGZ. Op sociale media en in de politiek wordt gepleit voor verbetering.
Dat die hashtags grote invloed kunnen hebben zagen we bij #MeToo. Met #lijmdezorg praten slachtoffers van het huidige systeem over hun ervaringen. Ze pleiten voor een beter aanspreekpunt voor mensen die psychische hulp nodig hebben. Ik sprak met Isaura Harmsen. Zij plaatste een lang bericht onder #lijmdezorg over hoe zij bij de GGZ diagnose Anorexia Nervosa kreeg. Ze werd snel behandeld, maar niet goed, vind ze. “Ze zagen niet in hoe slecht het ging, ondanks dat ik het echt heb aangegeven en mijn ouders ook. Ik werd weggestuurd met de reden dat ik nog lachte als we het over mijn paard hadden. Ik zat toen echt in crisis en er werd geen actie ondernomen.’’
GroenLinks-Kamerlid Lisa Westerveld pleit voor meer behandelplekken voor jongeren met complexe problemen. Ze sprak zich 18 november uit tegen de minister, nadat ze een gesprek had gehad met Iris, een meisje met een eetstoornis en autisme. Iris pleegde euthanasie. Westerveld vroeg of het voorkomen had kunnen worden“Toen vertelde ze: het is nu te laat. Ze vertelde me dat ze wel behandelingen had gehad, maar dat deze nooit passend waren.’’ Waar Iris bijvoorbeeld behandeld werd voor haar eetstoornis, hadden ze geen verstand van haar autisme en andersom. Na een amendement dat Westerveld en Jesse Klaver indienden wordt 26 miljoen euro uitgetrokken voor jongeren met complexe problemen.
