Allemaal weer massaal op het terras
“Ik denk niet dat ik direct weer een drankje ga doen of een hapje ga eten als de terrassen opengaan,” hoorde ik mensen een paar weken geleden nog zeggen. Als ik om me heen kijk zie ik bomvolle terrassen.
Al wandelend ben je verplicht om richting de terrassen van Assen te lopen. Fietsen zijn namelijk niet meer toegestaan in de binnenstad, dus alle fietsen staan mooi in de fietsenrekjes. “Ho, ho eventjes wachten je moet je fiets hier eerst eventjes parkeren en dan mag je doorlopen,” zei een beveiliger tegen een vrouw die uit automatisme gewoon door wilde rijden. Er waren veel beveiligers en er zijn dranghekken geplaatst.
Een groepje jonge dames vieren op het terras dat ze hun middelbareschooldiploma hebben gehaald. Het zijn een stuk of zes tot acht dames die een grote kan met champagne krijgen. Ze komen een voor een aan gedruppeld. “Wat leuk dat we dit toch nog even kunnen doen,” giert een blonde dame enthousiast en iedereen nam vrolijk plaats. Er komt zelfs vuurwerk bij te pas. Deze zitten in de 2 grote flessen champagne.
Ook is er een groepje van 4 mensen van rond de 50 jaar. Het oogt niet als een gezin. Ze babbelen vrolijk over van alles en nog wat. “De prosecco smaakt me prima!” hoorde ik de iets té, voor haar leeftijd, blonde vrouw zeggen.
Er wordt verrassend genoeg weinig op gecontroleerd op gezinnen. Er is weinig handhaving. Vooral overdag, dat komt pas ‘s avonds tegen een uurtje of acht. Maar ook dan wordt er niet heel erg gelet op wie er allemaal op het terras zitten, zolang er maar tussen de tafels 1,5 meter afstand is en er niet staand gepraat wordt met andere terrasgangers.
Het voelt langzaamaan weer aardig aan als het oude “normaal”. Het enige verschil is dat je glas op het uiteinde van de tafel wordt gezet en dat het glas naar jezelf moet schuiven. “Ik vind het helemaal niet eens zo erg! Want ik heb het nu best makkelijk,” zegt de serveerster lachend
Het wordt wat kouder en de vestjes gaan langzaam weer aan. Toch blijft iedereen het volhouden. Want iedereen heeft die sociale contacten zo gemist. “Ik ben toch zo blij dat de terrassen weer open zijn,” hoor ik een vrouw van een koppeltje zeggen die aan een twee persoons tafeltje tegenover elkaar zitten. “Ja, niet alleen voor ons, maar ook voor de economie,” reageerde de man. Uiteindelijk wordt het toch wat fris en druppelt iedereen langzaam af
Als je een bekende tegenkomt ben je toch geneigd om een klein gesprekje aan te gaan. Dit probeer je dan toch op 1,5 meter afstand te doen. Maar dit mag absoluut niet. Dat weten we stiekem ook allemaal wel. “Je mag niet van je plek, behalve als je naar huis gaat of eventjes naar de wc wilt,” meldde de eigenarresse van het restaurant.
Student Journalistiek @Windesheim zwolle