‘’Zelfs over de toiletten hebben we discussie. Je moet overal bij stilstaan.’’
Begin maart krijgt de Zwolsche Roei-en Zeilvereneeging het advies om zijn deuren te sluiten vanwege het Coronavirus. Nu de deuren langzaam weer open mogen steekt voorzitter Roelf Venhuizen, figuurlijk gesproken, van wal. Wat is er in de tussentijd bij deze Zwolse vereniging gebeurd?
‘Het was toch even hard slikken’’, vertelt Roelf Venhuizen. Hij is de voorzitter van de Zwolsche Roei-en Zeilvereniging. ‘’Wij, het bestuur, hadden al wel een voorgevoel van een sluiting. Er kwamen genoeg signalen vanuit de Rijksoverheid en het RIVM dat verenigingen ook op slot zouden gaan. ’’ Intern laaide al snel een discussie op bij de ZRZV: ‘’Ga je voor fasering, of hak je in één keer de knoop door en ga je op slot? Op aanraden van de gemeente hebben we uiteindelijk besloten om 13 maart onze deuren in één keer te sluiten. Als je het goed wilt doen, moet je het in één keer doen.’’
Op 21 april maakt het kabinet bekend dat de jeugd tot en met 18 jaar vanaf 29 april weer mag sporten. Iedere vereniging heeft een protocol opgesteld waarmee de 1,5 meter afstand kan worden behouden. Volgens Roelf Venhuizen is de situatie bij iedere roeivereniging net wat anders, waardoor er ‘maatwerk’ is vereist. ‘’Zelfs over de toiletten hebben we discussie. Je moet overal bij stilstaan.”
De Zwolsche jeugd is pas zaterdag 2 mei te water gegaan. Toch heeft volgens Roelf Venhuizen dit niks te maken met wat NLroei de ‘’Ambtelijke pijplijn’’ noemt. Hij ervaart juist een hoge snelheid in het afhandelen. ‘’Wij kregen vrij snel groen licht van de verantwoordelijke instanties om te gaan roeien met onze jeugd. Het was hollen met die geit en beginnen. Toch is dat makkelijker gezegd dan gedaan. De junioren moeten goede begeleiding krijgen. Daarom zijn er bij iedere training minstens twee coaches aanwezig. Hierdoor is onze jeugd iets later het water op gegaan.’’
Nu de senioren ook het water op mogen blikt de voorzitter stiekem al een beetje vooruit. ‘’De afgelopen tijd zijn leden teleurgesteld. Ze kunnen niet werken, komen mogelijk in financiële moeilijkheden en kunnen ook niet hun sport beoefenen. Ik zou er trots op zijn als zijn als wij geen enkel lid op welke manier dan ook kwijt raken in deze moeilijke tijden. Of het nou door ziekte komt of door de financiële situatie. Ik hoop dat wij met z’n allen deze maatschappelijke challenge overkomen.’’
Daan is een twintigjarige journalist die altijd Ivy gekleed gaat. Hij is geïnteresseerd in verhalen die raakvlakken hebben met geschiedenis, sociaal en maatschappelijke thema’s en de roeisport.