Column: Hieperdepiep hoera.

Ik ben geboren en getogen in Nederland, maar voor mij blijft het een apart evenement: De Nederlandse verjaardag. Het begint bij binnenkomst. 3 kussen aan je jarige tante, 3 kussen aan je oom, 3 kussen aan je neefjes, nichtjes, grootouders. 3 kussen aan de buren, 3 kussen aan degene die in de zomer op de goudvis past. En dan verbaast zijn dat je een koortslip hebt. 

‘’Wat wil je drinken en wil je ook taart?’’ Zegt je oom terwijl je tante het cadeau openmaakt.  

‘’Ach wat leuk, geurkaarsen.’’ Zegt ze. Ze legt de kaarsen op de tafel waar de rest van de cadeaus staan: Bossen bloemen, cadeaubonnen, een geurtje en twee keer ‘’Familiegeheimen’’ van Astrid Holleeder. ‘’Wat voor taart heb je?’’ ‘’Slagroom, mokka en een aardbeienvlaai.’’ Net zoals vorig jaar.  

Rond 2 uur komt de eerste hapjesschaal op tafel. Rijkelijk gevuld met kaas en worst. Je tante komt aanlopen met een plank met toastjes. En er komen 2 schalen chips op tafel, naturel en paprika. ”Komt Karlijn niet?” Vraagt oma. ”Nee, ze moest op school meehelpen met het lunchpakketje voor het schoolreisje van Dylano, kon ze echt niet omheen.” Antwoord je tante.

De buurvrouw heeft zelf een eiersalade gemaakt en staat erop dat je veganistische nichtje ook even proeft. ‘’Ik eet geen dierlijke producten.’’ Zegt ze. ‘’Ach jeetje eet toch normaal.’’ Zegt een verre oom.   ‘’Ik kan ook echt niet zonder een dikke vette frikandel speciaal.’’ Voegt hij eraan toe. Hij buldert van het lachen en neemt een flinke slok van zijn bier. 

Rond etenstijd begint de zwarte pieten discussie.