Ruud Zijlmans blikt tevreden terug op verzorgcarrière in het wielrennen.
“Vroeger had ik een heel klein fietsje waar ik op racete in mijn woonbuurt. Samen met kinderen uit de buurt deden we altijd wedstrijdjes door van die brandgangetjes. Eén van die jongentjes zat op wielrennen. Ik was benieuwd naar deze sport en na een paar keer mee geweest te zijn naar zijn trainingen heb ik mijzelf opgegeven.” Daar begon zijn liefde voor de sport.
De 56-jarige Ruud Zijlmans begon op achtjarige leeftijd met wielrennen. Hij reed op veel verschillende niveaus en won veel verschillende prijzen. Op zijn veertiende werd hij zelfs Nederlands Kampioen. Na ongeveer 16 jaar wielrennen besloot Ruud daarmee te stoppen op hoog niveau. Hij was al vijf keer geopereerd aan zijn knie, dus kon Zijlmans zijn droom om prof te worden niet waarmaken. “Ik haalde mijn diploma als sportmasseur en kon zo toch betrokken blijven bij het wielrennen. Inmiddels zijn we al 22 jaar verder en heb ik veel renners op mijn massagetafel gehad. “In mijn tijd als renner vond ik dat je als sporter het leukste contact had met de verzorger. Ik wilde dat ook.”
“In dik 20 jaar tijd maak je veel mooie momenten mee met de sporters. Mijn eerste Olympische Spelen vergeet ik nooit meer. Dat was in Beijing (2008). Alles was heel indrukwekkend, alle sporters die je tegen kwam en de hele entourage.” Ook het WK in Innsbruck (2018) vergeet hij nooit meer. Anna van der Breggen won daar goud. “Ik heb haar ontmoet als meisje van 17 en heb heel haar carrière meegemaakt. Dit WK was een heel traject. We gingen op trainingskampen en hoogtestages om te trainen. Er lag veel druk op haar want ze was een grote favoriet. Toen won ze, ja dat was prachtig!”, vertelt Ruud Zijlmans enthousiast.
Verzorgen, wat houdt dat in?
Zijlmans legt uit dat je als verzorger meegaat op trainingskampen, hoogtestages en wedstrijden. Je masseert de wielrenners en regelt alles voor een goede start en finish van een wedstrijd. “Verzorger zijn is enorm veranderd in de loop der jaren. Vroeger regelde je hotels, het vervoer, eten, deed je de was, gaf je massages en schoot je te hulp bij valpartijen. Eigenlijk alles wat erbij kwam kijken.” Tegenwoordig is dit volgens hem anders geregeld. Voor alle zaken is er iemand mee om dit op te pakken. Hotels worden geregeld door het management en er is een dokter en fysiotherapeut mee vertelt Zijlmans. Hij focust zich nu alleen nog op het masseren, de start en de finish van een wedstrijd. “Met de sporters bouw je een band op. Je bent weken met elkaar op pad en ze brengen veel tijd door bij mij op de massagetafel in een ontspannen sfeer, dus je hoort elkaars verhalen aan. Ik heb met iedereen een goede band. Voor de sporters ben ik een zekerheid en rustpunt. Iemand waar ze altijd bij terecht kunnen. Ik hoop dat zij dit ook zo zien.”
Doorloop van zijn carrière
22 jaar geleden begon Ruud Zijlmans bij de nationale selectie van het KNWU (de Wielerbond). Hij werd gevraagd om te helpen bij de vrouwen. Zij bereidden zich voor op de Olympische Spelen in Sydney. “Ze hadden een verzorger nodig want hun voormalige verzorger deed mee aan Big Brother. Daar begon mijn carrière.” In die 22 jaar tijd heeft hij altijd bij de bond gewerkt, maar ook bij ploegen zoals Bert Story-Piels, Van Vliet, Vacansoleil en Roompot. Zo heeft Ruud veel bekende namen op zijn massagetafel gehad. Denk aan: Marianne Vos, Anna van der Breggen, Annemiek van Vleuten en Matthieu van der Poel. Veel renners die hij heeft verzorgd hebben veel prijzen gewonnen waar Zijlmans natuurlijk ook onderdeel van is geweest.
“Die prijzen voelen niet als mijn prijs, maar je voelt je wel betrokken. De renners moeten het uiteindelijk allemaal doen.”
Aan het slot van het gesprek komt Zijlmans nog een keer terug bij het WK in Innsbruck, waar Anna van der Breggen goud won. Voor die wedstrijd waren ze als ploeg op hoogtestage in Kuhtai. “Anna verveelt zich snel dus bedacht ze om op een rustdag samen te gaan hiken. Dat was wat! We zouden een uurtje gaan wandelen, een klein stukje de berg op. Maar nee, eenmaal onderweg wilde Anna naar de top, dus dat deden we. Daarna hebben we allebei drie dagen niet kunnen lopen”, zegt Ruud lachend. Na bijna 10 jaar profwielrennen is Anna gestopt en gaat ze verder als ploegleidster bij haar ploeg Team SD Worx. “Zij wist precies wat ze wilde en dat vond ik zo goed aan haar. Ze wilde veel dingen bereiken die ze allemaal heeft bereikt. Nu was voor haar de uitdaging er af.” Sinds een aantal maanden werkt hij bij dezelfde ploeg. “We blijven dus met elkaar werken”, concludeert Zijlmans met een tevreden lach op zijn gezicht.
