Het college van B&W kruist de degens met de voltallige oppositie over het onderwerp jeugdzorg. Een centraal thema is kostenbeheersing. Het budget over 2020 is (wederom) met miljoenen overschreden. In het bijzonder was het de VVD-fractie bij monde van mevrouw A. van de Klundert, die erg was gesteld op de toezegging dat dit de komende jaren beter in bedwang moet worden gehouden.
De PvdA-woordvoerder gaf in haar maiden speech aan dat de samenleving smacht naar een cultuuromslag. Sterker nog: een heuse paradigma-verschuiving. Gênant en ongepast is het, om kosten boven mensen hun welbevinden te prioriteren. Op links vonden zij in de SP- en GroenLinks-fracties duidelijk geestverwanten. Al leken daar meer doordachte plannen te liggen. Waar de PvdA duidelijk maakte wat het huidige probleem is, gaf mevrouw Leest namens GroenLinks aan dat kleine problemen nu eenmaal horen bij jongeren. Niet paniekerig reageren was haar devies. Naar verluidt is het inkoopbeleid van zorg nu te verkruimeld. Hier gaat te veel tijd en geld aan verloren, stelt GroenLinks. Volgens die partij zou dit opgelost kunnen worden door een zorgprojectleider die het volledige overzicht heeft. De PvdD gooit het over een hele andere (en vernieuwende) boeg. Zij ziet in het reeds bestaande sociale wijkteam bijzonder veel potentie. Er zit in elke wijk een kantoor met mensen die kennis en kunde meebrengen en die de mensen daar beter kennen dan de grote zorgaanbieders. Hier kan menselijker zorg gestalte krijgen. Menselijker, doordat je bij wijze van spreken bij hun deur aan kan kloppen.
Gedurende de hele vergadering werd er veel gesproken over het dashboard. Zelden is er in een debat zoveel gesproken over iets wat er niet is. Immers; men had al begin dit jaar toegezegd gekregen een gemeentelijk dashboard te kunnen inzien, die kosten en kwaliteit in kaart moet brengen. Met name de VVD en Swollwacht haalden uit naar de wethouder. Zij claimden dat dit allemaal veel minder zin had en dat er vergaderd werd over een geldverslindend onderwerp, terwijl onduidelijk is hoe de vork exact in de steel zit.
Een ultiem vergezicht voor de wethouder luidt als volgt: in 2030 geen uithuisplaatsing of vormen van zware jeugdhulp meer. De (neven)schade die hiermee wordt berokkend is groter dan de winst op welk gebied dan ook. Verder heeft de wethouder met de raad gedeelde zorgen over het behouden van medewerkers in de zorgketen. Het verbeteren van primaire arbeidsvoorwaarden moet hier het antwoord op zijn. Het op-, dan wel afschalen van het aantal zorgorganisaties heeft geen prioriteit voor de wethouder. Het linker deel van de raad sommeerde de wethouder hiernaar te kijken, omdat er een correlatie zou zijn tussen de grootte van de organisatie en de financiële misstanden. Echter, volgens de wethouder bestaat die correlatie niet. Bovendien, zo stelt hij, valt het binnen de gemeente Zwolle wat betreft rammelende zorgfinanciën door een diversiteit aan aanbieders enorm mee. Ten slotte spreekt de wethouder de hoop uit (zonder harde toezeggingen) de zorgkosten te beheersen. Het betreft een tekort van 5 miljoen euro.