Blijven graven

Het internet, na overmatig gebruik begint een beetje te lijken op een moddervlakte. Wij hebben allemaal ons eigen modderveld waarin we graven. Deze contentmodder komt soms overeen met die van de ander, maar vaak vormt de modder zich naar modder waar in het verleden meer van hebben geschept. Afspeellijsten vol met contentmodder en videomodder en artikelmodder. Het zit allemaal op elkaar gedrukt op dezelfde vlakte waarin we dagelijks zitten te spitten.

Soms maken we afspeellijsten met stukjes modder die we mooier vinden dan de andere modder, om later door heen te spitten. Het overzicht houden is dankzij de overvloed aan consumptiegoed een grotere uitdaging dan je beschadigde aandachtspan ertoe te zetten een video van 15 minuten uit te zitten. Wanneer is dat je voor het laatst gelukt zonder een extra tabblad of Reels ernaast?

We leren niet veel meer van video’s, we worden volgestopt met contentmodder. Ik vrees voor de nieuwe generaties een soort Plato’s grot situatie waarin de onbekende buitenwereld niet meer aantrekkelijk of veilig genoeg is om nog in te leven. Maar als je het nooit gekend hebt kan je het ook nooit missen.

Waarom voel ik me zo overspoeld door alle content en wil ik blijven graven en blijven consumeren. Ik heb alles wat ik op het internet gezien heb al zo goed als vergeten en de meeste levenslessen gehaald aan gefragmenteerde ervaringen met citaten van mensen in mijn toenmalige omgeving. Altijd uit echte situaties, buiten het scherm om.

Willen spitten door de contentmodder is zo doelloos als Sisyphus en zijn rots, en een stuk moeilijker te romantiseren. Dat gevoel van genieten van content en video’s komt helaas niet meer terug. We zullen de angstaanjagende realiteit moeten betreden waarin de beste levenservaringen uit het leven zullen moeten komen.

Dit is geen argument of huilerij tegen het consumeren van media, maar kies nou eens de rotsen uit de modder. Je hoeft geen essay te kijken van twee uur over de symbolische kracht van de zachte g van Wilders of waarom seizoen 2 van Twin Peaks een sociale kritiek is op onethische ontwikkelingen in de koffie industrie, weet ik veel.

Je tijd en je aandacht zijn schaarse goederen en meer waar dat goud. Waarom zou je dit inleveren voor afleiding, voor modder wat via je koptelefoon of speakers je hersenen vult?