Nora StemerdingFoto van ANP: gemaakt op 26 November 2023
Deelnemers aan een pro-Palestijnse demonstratie op de Dam
Geschreven door: Nora Stemerding
“Het belangrijkste van protesten is de ontmoeting, het samenzijn. Dat is bijna therapeutisch, dat je het gevoel hebt: ‘ik ben niet alleen’.” Dat zegt Nabil Sahhar, voorzitter van de landelijke stichting Vrede voor Palestina. Op 7 december werden in verschillende steden in Nederland op de stations protesten georganiseerd. Waarom gaan mensen de straat op? We spraken hierover met Nabil Sahhar en zijn zoon Karim Sahhar.
Op 11 januari berichtte NRC dat er in totaal 23.357 doden in Gaza zijn sinds de Hamas-aanval op 7 oktober 2023, volgens het Gazaanse ministerie van Volksgezondheid. Sinds het begin van de oorlog is ongeveer 1 op de 100 inwoners van Gaza omgekomen. “Twee op de drie doden zouden vrouwen en kinderen betreffen. Ook raakten 59.410 Palestijnen gewond. Zo’n 8.000 Palestijnen liggen nog onder het puin. Zij zijn vermoedelijk overleden, maar nog niet meegeteld in de cijfers”, volgens NRC.
“Dit is de reden dat mensen de straat op gaan, door wat er in Gaza gebeurt”, vertelt Nabil Sahhar. “Huizen, flats, ziekenhuizen, alles wordt vernietigd in Gaza. Wij zien beelden van mensen die leven onder het puin.” Karim Sahhar vertelt: “Ik ben voor het recht om te protesteren, want de grote schaal van protesten laat zien dat wat er nu in Palestina gebeurt niet langer kan. Het is een conflict dat voor ons niet op 7 oktober 2023 is gestart, maar dat al ruim 75 jaar gaande is.”
Een protest is multifunctioneel, vertelt Nabil Sahhar. Demonstranten hebben ook verschillende beweegredenen om te protesteren. Mensen gaan de straat op om zich te uiten tegen wat Israël doet in Gaza en op de Westbank. Een andere reden is om tegen de Nederlandse regering te protesteren, want de regering levert wapens aan Israël. Op 7 december waren er protesten in het hele land. In Amsterdam en Rotterdam waren er eerder al veel protesten. Ook in Zwolle was er al eerder een protest. “Ik ging deze keer naar Almere”, vertelt Nabil Sahhar.
Danish Malik, een organisator van protesten in Zwolle, zei eerder in de Stentor autochtone Nederlanders meer te willen betrekken om naar protesten te komen, is dat gelukt volgens Nabil? “Vooral in de grote steden is de multiculturele samenleving aanwezig. Ook autochtone Nederlanders nemen deel aan de protesten”, zegt Sahhar. “Het eerste protest was georganiseerd door een Nederlandse en er waren zeker autochtone Nederlanders aanwezig bij de protesten. Naast mensen met Marokkaanse, Palestijnse en Syrische achtergrond, waren er ook genoeg Nederlanders bij.”
Protesten kunnen volgens Nabil Sahhar ook tegen-protesten oproepen. “Protesten kunnen irritatie oproepen. Demonstranten moeten er ook rekening mee houden dat door de emotie de grond heet wordt onder de voeten. En vooral jonge mensen blijven niet koel. Massahysterie en massaprotest, dat roept iets op bij mensen. Mensen worden dan emotioneel. Met zulke protesten kun je niet altijd de regie houden. Het is niet altijd zo dat je dat onder controle houdt.”
Ook het eerdere protest in Zwolle, waarbij demonstranten door de winkelstraat liepen, zorgde voor reacties. “Het was net voor Sinterklaas”, aldus Nabil. “De winkeliers verwachten dat de winkels vollopen en als je dan met 200 man door de winkelstraat loopt, wordt dat verstoord.” Bij protesten tegen de oorlog tussen Israël en Hamas was de politie aanwezig vanwege de veiligheid van de burgers. “En protesten kun je niet verbieden, dit recht staat in de grondwet. Het is een recht, maar het is ook een dilemma. Hoe behoud je je veiligheid en respecteer je het recht om te protesteren?”
Demonstraties zijn volgens Sahhar maar een manier van protesteren. “Je kan protesteren door bijvoorbeeld een stille tocht, door hongerstaking, door protestbrieven te schrijven”. Hij is zelf ook in andere steden bij demonstraties geweest en merkt dat in steden die het meest multicultureel zijn, mensen het meest verbonden zijn met elkaar. Is er volgens de voorzitter van de stichting Vrede voor Palestina een kans dat de belangstelling voor het conflict afneemt? “Na twee maanden zakt het nieuws over de oorlog naar de achtergrond. We zien ook dat de oorlog in Oekraïne is weggezakt. In Gaza zijn we nu ongeveer vier maanden verder. Mensen raken uitgeput en kunnen het niet meer zien: de vermoorde mensen, de kinderen onder het puin.”
Voor mensen met familie in Palestina zakt het nieuws niet weg. Nabil en Karim Sahhar spreken hun familie dagelijks. Karim zegt, “Het is soms moeilijk om te bedenken hoe goed wij het hier in Nederland hebben als je het vergelijkt met mijn familie daar, die onder de bezetting leeft. Helemaal nu, zijn het hele donkere dagen voor de Palestijnen.” Nabil vertelt, “Mijn familie woont in Jeruzalem. Ze kunnen en willen niet alles vertellen. We bellen elke dag, soms twee keer. Je leven is daar niet veilig. De spanning is voelbaar.”
Nabil Sahhar
GOED ARTIKEL, nora!