Het vergeten Duitse concentratiekamp in de bossen bij Ommen 

Het werd jarenlang verzwegen door de gemeente Ommen, het Duitse concentratiekamp in de bossen bij die gemeente. Hester den Boer vond dat daar verandering in moest komen en schreef er het boek Kamp Erika over. Het boek is een verhaal over haar zoektocht naar het verleden van haar opa en de geschiedenis van het vergeten Duitse concentratiekamp in de bossen bij Ommen. 

Den Boer was benieuwd of het opgepikt zou worden “Ik hoopte dat de kranten en radio het zouden oppikken, dat hoop je natuurlijk altijd. Maar je bent ook bij de afronding van een boek druk met het afronden. Dat is eigenlijk een soort eindpunt, van het is klaar en gedrukt. Daar ben je dan zo druk mee geweest, al zo lang. Die periode daarna dat het echt naar buiten komt. Zover heb ik niet eens vooruitgekeken. “ 

Tijdens haar research liep ze ertegenaan dat mensen hier niet met haar over wilden praten. Camping Ommerland is gebouwd op de plek van Kamp Erika, maar jarenlang heeft de camping dit feit verzwegen en hielden ze alle publiciteit over Kamp Erika tegen. “Aan de ene kant snap ik wel dat ze vanuit hun commercieel oogpunt niet de nadruk willen leggen dat het een voormalig concentratiekamp was, omdat het mensen toch kan afschrikken. Als camping is hun rol een vakantiepark runnen en niet om de geschiedenis te herdenken. Op zich heb ik daar begrip voor, maar aan de andere kant denk ik ook dat het slim zou zijn om het te omarmen want je kunt het ook niet wegdrukken.” aldus Hester den Boer. 

Een tijdlang had Camping Ommerland de mogelijkheid om de geschiedenis te verzwijgen, mede doordat er weinig aandacht voor was. “Dat dat nu niet meer mogelijk is, moeten hun ook wel merken. De geschiedenis kan niet meer verzwegen worden, omdat ook na publicatie van mijn boek mensen behoefte hebben om daarna toe te kunnen.”  

Ze heeft oud-gevangenen gesproken over hun geschiedenis in het kamp. Als deze persoonlijke verhalen spelen een grote rol in het boek en haar zoektocht naar de geschiedenis van haar opa. “Dat is me heel erg bijgebleven, dat zij toch nog hun persoonlijke verhalen verteld hebben en dat het ook wel zo dichtbij kwam door het deel van mijn opa. Dat de geschiedenis dan heel dichtbij komt.”  

Dat de publicatie en de interviews impact zouden hebben op de oud-gevangen die ze heeft gesproken had Hester wel verwacht. Dat merkte ze ook bij Rikus van Heerde toen ze met hem sprak over zijn verleden in Kamp Erika. “Er was opeens wel heel veel aandacht en hij heeft veel mensen gesproken in die tijd. Ook de interviews met mij waren heel intensief. Dat hij daar toch wel nachten van wakker lag en nachtmerries door had. Hij heeft ook aangegeven van nu is het ook klaar.” aldus den Boer