Groningen, de stad die bekend staat om de vele studenten en de gezellige boeren, is misschien niet de eerste stad waaraan je kunst associeert. Toch hebben door de jaren heen veel musea en kunstwerken zich door de stad verspreidt. Denk dan bijvoorbeeld aan het Groningen Museum bij het hoofdstation en de martinikerk op de Grote Markt. Af en toe wordt er zelfs nog een kunstwerk bijgezet, zoals een pissende ijsbeer.
Ja je leest het goed, een pissende ijsbeer. Vertrokken uit Amersfoort streek hij neer in Groningen. Bij het Groninger Museum om precies te zijn. De ijsbeer zou al plassend zijn ontevreden uiten over de klimaatproblemen. Waarbij er gerefereerd wordt naar de almaar kleiner wordende leefomgeving van de witte knuffeldieren. Een goed doordacht en mooi initiatief, maar toch begon er bij mij iets te schuren.
Niet dat het er staat, een kunstwerk die aandacht probeert te vragen voor klimaatproblemen draagt als kunstwerk al veel meer bij dan een pispot uit het Stedelijk Museum in Amsterdam. Het gaat me meer om de richting waar de ijsbeer naar toe plast. En vooral de frictie die daarachter schuilt.
Met de frictie refereer ik naar het Peerd van Ome Loeks. Een regionale volksheld waar een mooi liedje over is geschreven en jaren geleden beloond is met een standbeeld. Toch was er één voorwaarde voordat het beeld op het stadsbalkon werd geplaatst, het mocht niet met de kont richting het hoofdstation staan. Dit zou volgens de NS aanstootgevend zijn voor de aangekomen reizigers. Misschien zijn de puzzelstukjes door sommige lezers al bij elkaar gelegd. Want waar het Peerd van Ome Loeks moet nadenken over waar hij zijn kont naar toe steekt, loopt een Drentse ijsbeer vrolijk richting het hoofdstation te pissen. De kunstenaar Hofman laat tegenover de NOS weten dat de ijsbeer net zo hufterig plast als wij met de wereld omgaan. Dit krijgt een nieuwe dimensie door de positie waar hij nu in staat. Toch fijn om te zien dat de NS zo bezig is met het beperken van een regionale identiteit voor het beschermen van haar reizigers, maar ze ondertussen vrolijk laat ontvangen door een pissende ijsbeer. Dat is nog eens een allesomvattende ‘welkom in Groningen’.