Sibren VeenvlietDe 20-jarige Christin van B. is afgelopen dinsdag 6 mei vrijgesproken van kindermoord. Ze beviel in stilte op haar zolderkamer van baby Angel, die volgens het OM minstens één keer heeft geademd. De rechtbank zegt dat haar moeder en andere familieleden toegang hadden tot de zolderkamer, wat erop zou wijzen dat ze de bevalling niet zou verhullen.
De zitting was twee weken eerder, op dinsdag 22 april. Daar verklaarde B. dat ze niet wist dat ze zwanger was, tot twee dagen voor de bevalling. “Het lukte me tijdens de bevalling niet meer om om hulp te roepen”, zegt B. in de rechtbank. Dit was niet de enige vraag waarop B. tijdens de zitting niet duidelijk antwoord kon geven. “Ik raakte op dat moment erg vermoeid en schoot in paniek, want ik verloor veel bloed. Ik ben zelfs even out gegaan.” Ze verklaart tegenover de rechter dat, toen ze weer bij bewustzijn was, de baby stil was en de ogen dicht waren. Een deskundige heeft gezegd dat het kind minstens één keer heeft geademd en dat het om een volgroeide baby ging.
Vervolgens heeft Christin van B. de kamer opgeruimd en alles schoongemaakt. De volgende dag is ze naar het corso gegaan, waar ze haar ouders zag, maar niets over de bevalling vertelde. Als haar ouders aan haar vragen of ze ook weet waar een bepaalde koffer is, zegt ze dat ze het niet weet. Ze heeft namelijk bij het opruimen de baby in die ene koffer gelegd en in doeken gewikkeld. Ze verplaatst de baby naar onder haar bureau, en doet het lichaampje in vuilniszakken. Als haar ouders die volgende dag thuis zijn, vinden ze de baby.
Toen de rechters geen vragen meer hadden aan B., gebruikten twee familieleden van Angel hun spreekrecht. Oliver, de vriend van B., trapt met veel emotie in zijn stem af: “Ik spreek hier voor mezelf, en voor gerechtigheid voor Angel. Er is iets van me afgenomen wat er wel had moeten zijn.” Als hij dit zegt, barsten nabestaanden op de tribune in huilen uit. “Iedere dag steek ik nog steeds een kaarsje aan en zeg ik goedemorgen en welterusten tegen Angel.” Dan maakt de moeder van Oliver ook gebruik van haar spreekrecht: “Toen Oliver het hoorde, huilde hij niet als een jongen, hij huilde als een jonge vader die net zijn dochter is verloren.”
Het OM kwam volgens haar met bewijs dat de argumenten van B., tegen moest spreken. “In de negen maanden van de bevalling zocht ze heel vaak naar zoektermen die duidden op een toekomstige bevalling.” Zo zou ze hebben gezocht naar zoektermen als “bloeden na bevallingen” en “weeën”. De officier eiste 40 maanden gevangenisstraf, waarvan 20 voorwaardelijk. De rechter ging hier dus niet in mee en sprak de verdachte vrij.
