Lulu

Lulu heeft maar één doel, zo veilig en comfortabel mogelijk zijn. Overdag is Lulu aan het slapen en ’s avonds graaft ze zich een weg door het zaagsel in haar kooi. Of ze probeert haar kooi te slopen.

Ze geeft er niet om hoe ze zich presenteert tegenover de wereld, Lulu’s wereld is maar klein en met andere hamsters kan ze sowieso niet goed op weg. Lulu denkt niet na over hoe haar dag gaat zijn, wat ze wil bereiken. Over deze denkcapaciteit beschikt ze overigens ook niet.

Ooit was ik net als deze hamster, ik deed slechts wat goed voelde. Ik deed slechts wat mij comfortabel maakte. Nieuwe activiteiten waren voor mij niet leuk en uitdagend, ze waren ingewikkeld en vermoeiend. Verhalen en literatuur waren verspilde ruimte in de harde schijf van mijn brein. Buiten was het altijd te koud of altijd te warm, binnen was ik comfortabel.

De klanken van nieuwe meningen weerkaatste niet in mijn persoonlijke echokamer. Ik had baantjes hier en daar, ik was nooit tevreden. Maar het was simpel, het was gemakkelijk. Als een knaagdier ging er liever niet op uit. Binnen kon mij niks overkomen.

Net als Lulu had ik geen idee welke datum het was, als de supermarkt dicht was dan zou het wel zondag geweest zijn.

Eenentwintig, tweeëntwintig, drieëntwintig, de dagen werden als snel jaren en wat gebeurde er nou? Niks. Voor een hamster is een leven waarin je slaapt, gevoed wordt en waar baasje je kooi soms schoonmaakt wenselijk, ik besloot dat ik geen hamster meer zou zijn.

Ik respecteer hoe goed Lulu is in het comfortabel zijn, maar een hamster zijn is haar taak, niet die van mij. Zolang ik in de spiegel nog geen knaagtanden zie, ga ik het mijn taak ook niet maken.